งานแต่ง "แวว" หนึ่งในเพื่อนสนิทของฉัน

วันนี้นั่งดูรูปเก่า ๆ สะดุดไปเจอโฟลเดอร์นึง. เราตั้งชื่อโฟลเดอร์นั้นว่า..งานแต่งแวว ก็จำได้แหละว่ามันเป็นโฟลเดอร์รูปที่ชั้นไปงานแต่งของเพื่อนสนิทมากคนนึงในชีวิตของชั้น..แวว รัตนวงศา แต่..ตอนนี้เปลี่ยนนามสกุลไปซะแร้ววว หุหุหุ ก้อไม่ได้อะไรอยากเขียนถึงเพื่อนคนนี้ขึ้นมา..

ต้นเดือนสิงหาคมปีที่แล้ว(2552)อยุ่ ๆ แววก้อโทรมาบอกว่าเออ..เนี่ย..อีก 2-3 อาทิตย์จาแต่งงาน...กร๊อดด..จิงเหรอเนี่ย..แต่ยังไงเราก้อต้องไปให้ได้แหละ..เพราะว่าเราเป็นหนึ่งในเพื่อนไม่กี่คนที่แววเชิญไปงานแต่ง..^^ แต่..วันหยุดเหลือไม่เท่าไหร่ก้อเลยกะว่า..จานั่งเครื่องไป..จัดแจงแบบ..ตรูแอ๊คทีฟมากก..เพื่อนแต่งเย็น..ตรูนั่งเครื่องไปเช้า..ถึงบ่ายๆ..เพื่อจาได้มีเวลาแต่งตัว เย็นไปงาน เช้าอีกวันบินกลับ..เป็นทริปที่เหนื่อยมากจิงๆ...

เมื่อได้รายการตามนั้นก้อ..อื้มม..สองจิตสองใจว่าจาเข้าบ้านดีไม๊..โทรไปถามแม่..แม่บอกว่า..ไม่ต้องเข้าก้อได้..ดูท่าทางจาเหนื่อย..ต้องบอกก่อนนะคะว่าเอฟไม่ใช่คนเชียงใหม่ แต่เป็นคนจังหวัดใกล้ ๆ กะเชียงใหม่นั่นเอง..ลำพูน..คนเหนือส่วนใหญ่จาเรียก หละปูน..ลำปูน ตามแต่จาเรียก..ไว้จาเล่าให้ฟังอีกที...หุหุหุ  ออกนอกเรื่องเยอะแระ เล่าต่อดีกว่า

จำได้ว่าวันนั้นเครื่องลงที่เชียงใหม่ตอนบ่ายโมง โน๊ต (เพื่อนสนิทอีกคน) ไปรับ..เพื่อพาไปกินข้าว หาที่แต่งตัว(ห้องแฟนโน๊ต) แล้วก้อทำหน้าที่สารถี..เอฟกลับบ้านทีไร จาไปไหนก้อพึ่งสารถีคนนี้ ไว้จาเล่าให้ฟังเรื่องเพื่อนคนนี้อีกที (อีกแล้ว..555)

เนื่องจากวันนั้น นั่งชิวกินข้าวนานไปหน่อย..เลยแต่งตัวช้า แล้วก้อไปงานเลตนิดเดียว คือไม่ใด้เห็นตอนโห่ขันหมาก..พลาดไปนิดเดียวจิงๆ..จะว่าไป..เราเข้าไปแบบเอ๋อๆ..เอ้อ..ลืมบอกไป..ว่าแววเป็นหมอ..เพื่อนที่มาทั้งหมดก้อเป็นเพื่อนหมอ..มีตรูคนเดียวเป็นวิศวกร(เตี้ยๆ) ตอนแรกไม่รุ้ทางเข้าบ้านที่จัดงาน(บ้านเจ้าบ่าว..) จาไปงานแต่ง..ก่อนไปยังมีหน้าโทรถามเจ้าสาวอีก..พอดีพี่เจ้าบ่าวรับโทรศัพท์ บอกทางกันไป..เราโทรไปหลายรอบมาก..คือเพื่อนจาเข้าพิธีอยู่แล้ว..นิสัยเจรงๆ..หุหุ
พอไปถึงก้อยังดีที่เรายังมีคนรู้จักคือ หมอเมย์ เมย์เป็นเพื่อนที่เรียนมัธยมมากะเรา กะแวว ไม่งั้นเอ๋อมากกว่านี้แน่นอน ไปดูรูปดีกว่า

อันนี้เป็นช็อตที่เราไปไม่ทัน >< อยากเห็นเงิน..กร๊ากก..หุหุ

เราไปทันตั้งแต่นี้

แล้วนี่ก้อเป็นหมู่มวลคุณหมอ..แล้วก้อเราเอง(ขวาสุด)วิศวกรต๊อกต๋อย..หุหุ

รูปนี้ก้อยังอยุ่ริม...555 รู้สึกว่าไม่ว่าไปที่ไหน ๆ เราก้อเตี้ยสุดแฮะ..

อันนี้เป็นตอนกินข้าวแร้ว..ร่วมวงกะหมอทั้งโต๊ะ..เค้าคุยไรกัน..เราไม่รุ้เรื่องเท่าไหร่หรอก..กินไปยิ้มไป..หุหุ

สุดท้ายแร้ว...

งานแต่งของเพื่อนแววงานนี้เป็นงานเล็ก ๆ แต่อบอุ่นมากทีเดียว..เราเห็นเพื่อนมีความสุขเราก้อมีความสุขตาม บอกตามตรง..เราดีใจที่เห็นเพื่อนคนนี้มีคนดูแลซักที..ความรักครั้งก่อนหน้านี้..5-6 ปีมั้่ง เราเห็นเพื่อนเรามีแค่ความทุกข์ นอกใจ หักหลัง กลั่นแกล้ง ร้องให้บ่อยมาก..ก่อนหน้าที่จะมาเจอพี่วิทย์ ที่แววมักจะโทรมาเล่าให้ฟังว่าพี่วิทย์ อย่างงั้น พี่วิทย์อย่างนี้..^__^ สุดท้ายก้อมีความสุขซักที

ตอนนี้เพื่อนเรามีครอบครัวที่สมบูรณ์ มีพ่อ แม่ แล้วก้อลูกชายน้องวิน..ที่เข้าวินมาอันดับแรก..อิอิ..เราก้อดีใจกะเพื่อนแววมาก ๆ ขอให้ัมีความสุขตลอดไป..

อันนี้เป็นชุดที่ใส่ไปงาน ^^ แต่..รูปออกมาขาวอย่างไม่น่าเชื่อ..ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้่แต่งรูป..ใครที่เห็นรูปนี้จะบอกตรงกันว่า..ขาวเกินไปนะ..ใส่แฟรชแหงๆ ..อยากจาบอกว่า..โนวย่ะ..ของจิง..5555

Red Tiger for my Birthday

วันนี้ไปเล่นเกม facebook มา..เค้าให้ link มาว่าเราเป็นสัตว์อะไรแนว ๆ นั้น..เป็นคำทำนายของญี่ปุ่น..คำทำนายได้ตามข้างล่าง

========================

You are Red Tiger who is friendly and cheerful person.
You tend to be straight forward, and are kind and generous to others.
Generally speaking you are philanthropist, and you possess feminine attraction that makes men turn around.
When you are young, you have gentle and pure atmosphere, but as you get older, you start to show individuality.
Your personality will turn into someone who likes taking care of people, tolerant, and bold.
Unlike your friendly outlook, you have rational mind, and can even observe your parent objectively and coolly.
You don't like to be adventurous, and prefer to lead consistent life.
But you hold great ideals.
You don't try to act actively, and keeps your own pace.
You are not influenced by emotions, and can live life with perseverance.
Your weakness is that you tend to be inconsistent and lack responsibility.
You can stand on top of people and look after the others.
You have great talent in making the atmosphere lively and cheerful.
You dislike being given instructions and told what to do.
After getting married you will create a warm family, but you will still like to work outside too.

=================
วันนี้ไปดูดวงที่หมอดู..ตรงทางลง BTS เอกมัยมา..เค้าบอกว่า...ชีวิตเราเริ่มจาหมดทุกข์หมดโศกแล้ว..อะไรดีดีก้อจะเข้ามา...คนที่เคยแทงข้างหลังเรา..เค้าก้อจะไม่ทำอีก..ดีจัง ^__^

RIP แด่ คุ้ง..เพื่อนที่แสนดีคนนึงของฉัน

เช้าวันศุกร์ที่ผ่านมา(4/6/2553) ฉันกำลังเรียนเรื่อง dialogue อยู่ ๆ พี่ที่มาเรียนด้วยกันเค้าก้อบอกว่า..เอฟ แล้วก้อนิ่งไป..เราก้อมีอะไรรึเปล่า...ถามไปไม่ได้คิดอะไร..พี่แกก้อนิ่ง..แล้วก้อค่อย ๆ บอกว่า คุ้งตายแล้วนะ..เพื่อนพี่เพิ่งโทรมาบอก..เราก้อ..เห้ย..จิงเหรอ..แล้วก้อนิ่งไป..จนเรียนเสร็จ..เพื่งเห็น miss call จาเพื่อนอีกคนหนึ่ง..ก้อเลยโทรกลับ..เราก้ออะไรเนี่ย...ทำไมไวแบบนี้อ่ะ..เราไม่ได้เจอคุ้งมานานมาก..เป็นปีได้มั้ง..เมื่อเดือนที่แล้ว ยังคุยเอ็มกันอยู่เลยว่า..เออ..สิ้นเดือนจะไปกินข้าวกัน...ทำไมยังไม่ทันเจอกันเลย..T-T ซักพักปรางก็โทรมาถาม ว่าจะไปงานศพที่พิจิตรไม๊..เราก้อบอกว่าตอบไม่ได้...เพราะว่าอาทิตย์นี้เรามี oncall ต้องทำงานทั้งอาทิตย์ วันเสาร์ อาทิตย์ ระบบชอบมีปัญหา..สุดท้ายคืนนั้น..เราก้อโทรไปฝากพี่ พี่ น้อง น้อง ในทีมให้ช่วยดูหน่อย..เพราะว่าเราจะไปงานศพเพื่อนที่ต่างจังหวัด..เราว่า..เราต้องไปให้ได้แหละ..ไม่ังั้นมันจะเหมือนมีอะไรติดค้างกัน..

คุ้ง..บุคคลที่มีความทรงจำกันมากมานเหลือเกิน..เจอหน้ากันมาตั้งแต่สมัยเรียน..เห้ออ..เศร้า

เช้าวันเสาร์ (5/6/2553) เราเดินทางไปกับพวกรุ่นของคุ้ง..ลืมบอกไปว่าคุ้งหน่ะ..เป็นเพื่อนรุ่นพี่ปีนึง..ถ้านับตามรุ่นมหาวิทยาลัย..แต่ว่า..ถ้านับตามจิงก้อรุ่นเดียวกัน เพราะว่าเอฟมันเด็กซิ่ว

ไปไหว้ศพ..ตอนไปถึง..เราไหว้นานมาก...บอกทุกอย่างที่อยากบอก อยากขอโทษ ขออโหสิกรรม แล้วก้ออโหสิกรรมให้กับคุ้ง..พิมไปตอนนี้ก้ออยากจะร้องให้..ทำไมมันเศร้างี้เนี่ย...

ตอนเย็นก้อกินข้าว..แล้วก้อสวด..พอสวดจบก่อนจะกลับ กรุงเทพไปไหว้อีกรอบ..ตอนแรกไม่ร้องให้..แต่พอไปเคาะโลง..เราก้อร้องให้โฮ อีกรอบ..เห้อ..ขี้แยจิง ๆ ..แต่ตอนนั้นมันทนไม่ไหวแล้วจิง ๆ ก่อนจะกลับเราก้อไปบอกกับแม่ของคุ้งว่า..คุ้งบอกกับเอฟเสมอว่าคุ้งรักแม่ที่สุดนะคะ..แม่เค้าจากไม่ร้องก้อร้องให้กับเราแล้วก้อบอกว่า..เค้าบอกเพื่อน ๆ เค้าทุกคนว่าเค้ารักแม่มากที่สุด..แล้วก้อร้องให้ๆ..กันใหญ่แล้วก้อขึ้นรถกลับกรุงเทพ..ขากลับคันที่เรากลับเพิ่มเพื่อนเราอีกคนชื่อออฟ มีคำนึงที่ออฟพูดกับเราว่า..เรื่องพี่คุ้ง..ทำให้ออฟคิดได้อย่างนึงคือ..ชีวิตคนเรามันสั้น..อยากทำอะไรก้อทำ..อย่ารอเวลา..เราก้อว่าจิง..นะ..แล้วก้อเงียบกันทั้งคันรถ กว่าจะกลับมาถึงกรุงเทพก้อตีกนึ่งกว่า ๆ แล้ว..เห้อ

คุ้ง...เค้่าขอโทษทำหรับทุก ๆ อย่างที่ผ่านมาที่เค้าเคยทำไม่ดีกับคุ้งนะ..หลับให้สบายนะ